ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΑΠΟΥΤΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ “ΕΜΕΙΣ”
Ο κ. Παπουτσής δεν κάνει κανένα σχόλιο, καμία εκτίμηση για τη θητεία του απερχόμενου δημάρχου, τον οποίο μάλιστα επιδιώκει να διαδεχθεί. Δεν θυμίζει σε αυτούς, από τους οποίους διεκδικεί την ψήφο ο ίδιος, άρα και οι υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιό του, τι έκαναν για τα τοπικά, αλλά και τα εργατικά λαϊκά προβλήματα στην περιοχή, αν πήραν μέρος σε κινητοποιήσεις, αν κοινοποιούσαν προτάσεις για τη βελτίωση της κατάστασης. Κρίνεται όχι μόνο για το τι προτείνει σήμερα, εκ του ασφαλούς και με πολλά μεγάλα λόγια και θα…θα, αλλά και τι έκανε ως τώρα. Αφού διεκδικεί, σημαίνει ότι έχει και κάποιο πρόσφατο ή και παλαιότερο παρελθόν. Δεν είναι ένας ξαφνικός κομήτης.
Σε όλο το κείμενο δεν καταγράφει γιατί δεν θέλει και γιατί δεν ξέρει ποιες είναι οι συγκεκριμένες ελλείψεις, παραλείψεις και ανθρώπινες ανάγκες. Επαναλαμβάνει μεγάλα λόγια με εκσυγχρονισμένο λεξιλόγιο και ψευτοεπιστημοσύνη, που συνήθως η πλειοψηφία των υποψήφιων δημάρχων αφειδώς προτείνουν ως προγραμματικές θέσεις, αν π.χ. εκλεγεί, ακόμα και κάποιες σωστές, ενδεχομένως, αποσπασματικές θέσεις του, θα μείνουν στα χαρτιά ή θα συνυπηρετήσουν κυρίως τα κέρδη των λίγων.
Στις προγραμματικές του θέσεις κυριαρχεί το στοιχείο της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, της ψηφιακής ενίσχυσης του δήμου, όμως η ψηφιοποίηση έχει ταξικό πρόσημο και περιεχόμενο, κρίνεται αν αυτή οδηγεί στη βελτίωση της συνθηκών ζωής και δουλειάς των εργαζομένων, της ανάγκης ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών ή στο αντίθετο, δηλαδή στην ένταση της εκμετάλλευσης και στην περιθωριοποίηση.
Η Τεχνολογική πρόοδος μπορεί να ικανοποιήσει τις ανθρώπινες ανάγκες και τα δικαιώματα, όταν έχει αποκλειστικό σκοπό τον άνθρωπο και όχι το κέρδος και αυτό προϋποθέτει ιδιοκτήτης να είναι ο ίδιος ο λαός.
Δεν αναφέρεται στο κόστος της ενέργειας, στην ακρίβεια. Βεβαίως, δεν είναι ευθύνη του δήμου, αλλά ο δήμαρχος δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από τις αρμοδιότητές του και να βάζει μια διαχωριστική γραμμή στα ενιαία, κοινά, λαϊκά προβλήματα, να καλύπτει δηλαδή τις κυβερνητικές επιλογές και ευθύνες.
Σκοπίμως διαχωρίζει τον άνθρωπο σε κάτοικο από τη μια, και σε εργαζόμενο, συνταξιούχο, αυτοαπασχολούμενο, νέο ζευγάρι, ειδικά γυναικεία προβλήματα, οικογενειακή πολιτική, από την άλλη.
Ένα μερίδιο ευθύνης σε εγκαταστάσεις για την οικογένεια, για τα παιδιά, για την παιδεία, για το περιβάλλον, για την αναψυχή έχει και ο δήμος.
Μια άλλη βασική παρατήρηση είναι ότι ο κ. Παπουτσής προβάλει – δηλαδή κοροϊδεύει σκόπιμα - ότι τα μεγάλα προβλήματα που αφορούν ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό χώρο που αντιστοιχεί σε κάθε δήμο, μπορούν να λυθούν με έξυπνες και δήθεν μοντέρνες λύσεις από την τοπική διοίκηση. Κρύβει ηθελημένα τη σχέση της γενικής πολιτικής στην οικονομία, στα κοινωνικά ζητήματα, στο πολιτικό σύστημα, στη σχέση με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Όλα αυτά έχουν άμεσες και έμμεσες συνέπειες σε τοπικό επίπεδο.
Αυτό φαίνεται ολοκάθαρα στα προβλήματα που έχουν όλες οι περιοχές και περιφέρειες, σε όλη την Ελλάδα. Με επί μέρους διαφοροποιήσεις, έχουν κοινά και οξυμένα προβλήματα τα μεγάλα και μικρά αστικά κέντρα, οι αγροτικές περιοχές, πεδινές ή ορεινές, οι παραθαλάσσιες, τα νησιά. Η γενική επιδείνωση της ζωής των λαών είναι γενική τάση σε όλη την Ευρώπη, παντού όπου κυριαρχεί ο βασικός νόμος που υπηρετεί τα κεφάλαια και τα κέρδη.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι η τεράστια πρόοδος της τεχνολογίας, της ψηφιοποίησης, που μπορούν να εξασφαλίσουν τεράστια παραγωγικότητα της εργασίας, άρα μείωση του ημερήσιου εργάσιμου χρόνου προς όφελος του ελεύθερου, τελικά αυξάνουν την ανεργία, τη διάρκεια της εργάσιμης μέρας, οδηγούν στο σμπαράλιασμα των εργασιακών σχέσεων κλπ.
Από την πρώτη σελίδα που γίνεται λόγος για την περίφημη ανθεκτικότητα (ο κύριος Παπουτσής επιλέγει νέους όρους και νεολογισμούς για λόγους παραπλάνησης και αποπροσανατολισμού) θεωρεί ότι η μη κανονικότητα που ζούμε με φτώχεια, ακρίβεια, πυρκαγιές, σεισμούς και πλημμύρες, οφείλεται κυρίως ή και αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή και τον ανθρωπογενή παράγοντα.
Κρύβει, έτσι, τη σχέση της εμπορευματοποίησης της γης, του νερού, των δασών, των παραλιών, με τις καταστροφικές συνέπειες που έχουμε ζήσει. Στον όρο «ανθρωπογενής παράγοντας» φορτώνει γενικά και αφηρημένα τα πάντα και χωρίς να εξαιρεί τον απλό άνθρωπο, κρύβοντας τον επικίνδυνο έως δολοφονικό ρόλο των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, με τον ανταγωνισμό για το κέρδος κλπ.
Εδώ και πολλά χρόνια έχουν αναδειχθεί κρίσιμα προβλήματα που αφορούν και το δήμο και την Ανατολική Αττική, για τα οποία δεν παίρνει καμία θέση. Αποσιωπώντας τα, δηλαδή, τα απορρίπτει. Χαρακτηριστικά παραδείγματα η ίδρυση δημόσιου Νοσοκομείου στην Ανατολική Αττική, καθώς και η ολοκληρωμένη, σύγχρονη και επαρκής, σε εργαζόμενους και ιατρικά μέσα, λειτουργία του κέντρου υγείας. Η υπόσχεση που δίνει είναι τυπική και χωράει ελάχιστα από αυτά που επιτακτικά πρέπει να γίνουν.
Δεν αναφέρεται καθόλου στα προβλήματα των εργαζομένων στο δήμο, στις επιχειρήσεις της περιοχής, στους ΕΒΕ. Δεν υιοθετεί ένα αίτημα που είναι και τοπικό και παλλαϊκό π.χ. για ελεύθερες παραλίες για το λαό. Αναφέρεται στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής, ενώ δεν μιλά για τις ανύπαρκτες ή εντελώς περιορισμένες θερινές διακοπές των λαϊκών οικογενειών. Δεν παίρνει θέση ή όταν παίρνει είναι με φράσεις ουδέτερες έως και απολύτως γενικές, σε καίρια προβλήματα. Για παράδειγμα, δεν λέει αν είναι υπέρ ή κατά του ρυμοτομικού σχεδίου στο πολύπαθο Μάτι. Και όταν μέσα στην πληθώρα των γενικών και αφηρημένων ή επιμελημένα δυσνόητων προτάσεων, περιλαμβάνει και κάτι πιο συγκεκριμένο, αυτό αφορά στα αυτονόητα, που όμως δεν έχουν επιλυθεί, όπως για το καθάρισμα από κλαδεύσεις, για την απομάκρυνση του εύφλεκτου υλικού κλπ.
Μιλάει με γενικότητες και δεν προβάλλει τι θα γίνει και αν θα φορτωθούν στη τσέπη του λαού η αντισεισμική θωράκιση, τα αντιπλημμυρικά έργα. Όσο για την αποχέτευση, χρησιμοποιεί γενικότητες, χωρίς να δίνει ολοκληρωμένο σχέδιο για το ποιο θα είναι το τελικό προϊόν, που θα γίνονται οι εναποθέσεις, ποιος τελικά θα πληρώσει.
Κοροϊδεύει τους δημότες πλασάροντας π.χ. την ψηφιακή κάρτα, την ψηφιακή πλατφόρμα διαβούλευσης, κλπ. Δηλαδή, η επαφή με το δημότη, υποτίθεται ότι θα γίνεται από μακριά, ψηφιακά, ενώ δεν υπάρχει ούτε μια κουβέντα για το πώς πρέπει να αξιοποιούνται οι τοπικές κινητοποιήσεις, για την πραγματική λαϊκή συμμετοχή μέσω των οργανωμένων λαϊκών φορέων, είτε αυτή αφορά σωματεία, είτε μαζικές κινητοποιήσεις.
Αναγορεύει τον εθελοντισμό των κατοίκων σε κύριο μέσο και εργαλείο για την αντιμετώπιση προβλημάτων και συνεπειών από πυρκαγιές κλπ. Εμείς υποστηρίζουμε και έχουμε δώσει έμπρακτα παραδείγματα της εθελοντικής δράσης και αλληλεγγύης, που συνδέεται όμως και με τη διεκδίκηση πόρων και δημόσιου χαρακτήρα έργων και υποδομών. Ο δικός του εθελοντισμός είναι για την υποκατάσταση της ευθύνης του κράτους, των κυβερνήσεων, άρα και των δήμων και περιφερειών. Ο δικός μας εθελοντισμός είναι και διεκδικητικός και ελεγκτικός.
Δεν εξηγεί ποιος θα είναι ο ρόλος των εργατοϋπαλλήλων των υπηρεσιών που, τυπικά τουλάχιστον, ανήκουν στο δήμο, στα έργα υποδομής και σε διάφορες τοπικές διευθετήσεις. Για το αν χρειάζεται - και βεβαίως χρειάζεται - να γίνουν μαζικές προσλήψεις με καλούς μισθούς, ώστε ο δήμος να παράγει το αναγκαίο, για το λαό, έργο. Προφανώς θα περικυκλωθεί και η νέα δημοτική αρχή - με βάση τη δική του πρόταση - από ιδιωτικές επιχειρήσεις, που θα επιχειρούν, θα ασκούν πίεση, για να αρπάξουν την άδεια να δράσουν, μόνο και μόνο για τον ένα και μοναδικό σκοπό, το κέρδος. Επαναλαμβάνουμε: Το ΜΑΤΙ, τα ΤΕΜΠΗ, η Μάνδρα, ο Έβρος, η Θεσσαλία υπάρχουν, ανοικτά ή και υπόγεια, παντού.
ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ
Ισχυρίζεται ότι στις υποδομές που θα γίνουν θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας, χωρίς να προσθέτει τίποτε για αυτό που έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι, δηλαδή για τις συνθήκες εργασίας, μέτρα για την αποφυγή κάθε κινδύνου εργατικού ατυχήματος, για ανθρώπινους μισθούς, για τις κατάλληλες εργασιακές σχέσεις και συνθήκες. Δεν αναφέρεται στις αναγκαίες προσλήψεις σε υπαλλήλους δασών, στην πυροσβεστική. Για τη δασοπροστασία δεν υιοθετεί τη μόνη σωστή θέση της κατάργησης του νόμου που αποξένωσε, ουσιαστικά, τη δασική υπηρεσία από την πυρόσβεση.
Όταν μιλάει για ανάπλαση του παραλιακού μετώπου κρύβει από το λαό το τι θεωρεί ανάπλαση όπως τα μεγάλα ξενοδοχεία γι’ αυτούς που έχουν χοντρό πορτοφόλι, τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα από μεγάλους ιδιοκτήτες και αλυσίδες ομίλων. Τι εννοεί όταν μιλάει για την εκμετάλλευση κοινόχρηστων χώρων που δεν έχουν αξιοποιηθεί, τι ακριβώς εννοεί αξιοποίηση, δεν λέει για το πρόβλημα της ακριβής στέγης που αφορά π.χ. πολλά νέα ζευγάρια. Δεν αναφέρει πουθενά για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες.
Για τα αντιπλημμυρικά, δεν αναφέρεται στις λεκάνες απορροής, ενώ έχει μια γενική θέση για τα ρέματα, που σίγουρα δεν είναι όλα τα ίδια, άρα χρειάζονται ειδικές παρεμβάσεις.
Στο υποκεφάλαιο υγεία, δεν κάνει αναφορά τι προσλήψεις χρειάζονται στο κέντρο υγείας, μπορεί να μην έχει ευθύνη ο δήμος για αυτές, αλλά έχει ευθύνη να τις διεκδικεί.
Δεν αναφέρεται και δεν δεσμεύεται για μείωση τοπικών φόρων και αποφυγή της έντασης της φοροληστείας, που είναι άλλωστε και γενική πανελλαδική κυβερνητική πολιτική.
Δεν συγκεκριμενοποιεί, σκόπιμα εννοείται, τι θα επιβαρυνθούν οι πολίτες από αυτό που υποστηρίζει περί αντιμετώπισης χρήσεων γης. Το κύριο πρόβλημα και δικαίωμα του λαού, είναι η χρήση γης προς όφελος των κατοίκων για τις δικές τους ανάγκες π.χ. διακοπές, ελεύθεροι πράσινοι χώροι, πολιτισμού κλπ.
Στο τομέα της Παιδείας αναφέρεται στη «δια βίου μάθηση», που σημαίνει ότι ο δήμος θα υπηρετήσει την πολιτική της κατάρτισης για βραχυπρόθεσμη απασχόληση, αντί του σύγχρονου δικαιώματος για 12χρονη παιδεία, την στήριξη των παιδιών με λαϊκά φροντιστήρια. Υιοθετεί, αντικειμενικά, ότι ο κύριος στόχος της παιδείας είναι η παραγωγή φθηνού και χειραγωγημένου εργατικού δυναμικού.
Για τα σχολεία δεν λέει τίποτε ουσιαστικό. Δεν αρκεί να γίνεται λόγος γενικά για επίβλεψη και βελτίωση κτιρίων, το θέμα είναι ότι χρειάζονται και στο Μαραθώνα, σύγχρονα, ελκυστικά στο μαθητόκοσμο, κτίρια με μεγάλες αυλές, απολύτως ασφαλή απέναντι σε σεισμούς. Σχολεία που στεγάζουν δωρεάν απογευματινές δράσεις για όσους θέλουν για τα παιδιά τους π.χ. για απόλαυση, γνώση και εξοικείωση όλων των παιδιών με την τέχνη, την αισθητική καλλιέργεια, τα καλλιτεχνικά μαθήματα, ανεξάρτητα σε ποια κατεύθυνση θα συνεχίσουν παραπέρα. Για προσλήψεις που αφορούν στήριξη παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες. Σχολεία με εργαστήρια.
Και εκεί που αναφέρεται σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, δεν ξεκαθαρίζει αν θα είναι με προσλήψεις ειδικευμένων εκπαιδευτικών ή για μπαλώματα που θα πληρώνουν οι γονείς. Υπάρχει ανάγκη για μόνιμο προσωπικό και όχι περιστασιακούς επισκέπτες, δηλαδή κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, που έχουν συνεχή επαφή με τα παιδιά και όχι περιστασιακή, ώστε να αντιμετωπίζονται προβλήματα από κοινού, βέβαια, με την οικογένεια.
Στον Αθλητισμό αναφέρεται μόνο στις επιχορηγήσεις σωματείων, δεν μιλάει για τον αθλητισμό μέσα στα σχολεία, που σημαίνει τοπικές, δημόσιες και χωρίς καταβολή χρημάτων, εγκαταστάσεις κλπ.
Δεν αναφέρεται σε Βρεφικούς και Νηπιακούς σταθμούς, για τα νηπιαγωγεία. Εννοείται δημόσιου χαρακτήρα και δωρεάν.
Στη διαχείριση των απορριμμάτων μιλά γενικά για σύγχρονες μεθόδους. Δεν μιλά συγκεκριμένα, σκόπιμα εννοείται, για τον αποκλεισμό της καύσης.
Για τον ΧΥΤΑ/ΧΥΤΥ στο Γραμματικό εκφράζει μεν την αντίρρησή του, δεν λέει όμως τι προτείνει για το χώρο, ώστε να έχει ελεύθερα τα χέρια του για την παράδοση σε επιχειρηματίες ενώ ο λαός τοπικά έχει τοποθετηθεί τι θέλει, τι έχει ανάγκη.
Για την Αγροτική Ανάπτυξη οι προτάσεις του αφορούν τη συγκέντρωση γης και επιχειρηματικής δράσης στους λίγους. Το κύριο πρόβλημα των μικρομεσαίων αγροτών είναι το κόστος παραγωγής, κουβέντα ο κ. Παπουτσής, οι αναδιαρθρώσεις που προτείνει αφορούν τους μεγαλοαγρότες.
Ο κ. Παπουτσής δεν εξηγεί αν αυτά που προτείνει θα έχουν ως πηγή την αγωνιστική διεκδίκηση της κρατικής χρηματοδότησης ή την χρηματοδότηση από το Ταμείο Ανάκαμψης, γιατί ξέρει ότι η μεγάλη πλειοψηφία των χρημάτων δεν είναι για τις λαϊκές ανάγκες και συμφωνεί με αυτό. Όσο δεν το ξεκαθαρίζει σημαίνει ότι η πρόθεση είναι διπλή, ή θα πληρώσουν οι δημότες ή δεν θα γίνει τίποτε, ακόμα και από αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να γίνουν.
