Kάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης και συστράτευσης με το ΚΚΕ για να οργανωθεί η διεκδίκηση, η πάλη, για την προστασία της ζωής μας, της ζωής των παιδιών μας, απήθυνε ο ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος Δημήτρης Κουτσούμπας, μιλώντας σε εκδήλωση που διοργάνωσε σήμερα το βράδυ η Κομματική Οργάνωση Αττικής με θέμα «Η πρόληψη και η πολιτική προστασία του λαού δεν είναι "πολυτέλεια" - Οι θέσεις του ΚΚΕ».
Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Πολυδύναμου Πολιτιστικού και Αθλητικού Κέντρου ΒΙΟΦΙΑΛ του Δήμου Ιλίου, «εγκαινιάζοντας» μάλιστα τη λειτουργία του συγκεκριμένου χώρου.
Παραβρέθηκαν πολυμελές κλιμάκιο της ΚΕ του ΚΚΕ και τα μέλη του ΠΓ Λουίζα Ράζου, Μάκης Παπαδόπουλος,Θοδωρής Χιώνης και Γιάννης Πρωτούλης. Επίσης, το «παρών» έδωσαν πρώην δήμαρχοι με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» σε όμορους δήμους, δημοτικοί σύμβουλοι εκλεγμένοι με το συνδυασμό του Κόμματος κ.ά.
Το ενδιαφέρον του κόσμου ήταν αμείωτο τόσο για την κεντρική ομιλία όσο και για τις παρεμβάσεις στην εκδήλωση, αφού το περιεχόμενό τους αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία για τις πολύπαθες από την έλλειψη των αναγκαίων υποδομών και μέτρων προστασίας από φυσικά φαινόμενα δυτικές συνοικίες της Αττικής. Η ανησυχία του εργατόκοσμου που κατοικεί σε αυτές εύλογη και οι μνήμες νωπές από καταστροφές που έχουν βιώσει, ως αποτέλεσμα της πολιτικής «κόστους - οφέλους», της υποχρηματοδότησης έργων αναγκαίων για την ίδια τη ζωή του λαού. Ολοφάνερη ήταν και η επικαιρότητα των όσων ανέδειξε η εκδήλωση, αφού πραγματοποιήθηκε μια μέρα που λόγω της έντονης βροχόπτωσης ξύπνησε πάλι ο εφιάλτης στις φτωχογειτονιές της Δυτικής Αθήνας, εκεί που οι κάτοικοι όπως όπως και με αυτοσχέδιες «οχυρώσεις», όπως τσουβάλια με άμμο, προσπαθούν να προφυλάξουν τα νοικοκυριά τους. Αλλωστε, αύριο, 15 Νοέμβρη, συμπληρώνονται δύο χρόνια από τις φονικές πλημμύρες της Μάνδρας, που αποκάλυψαν όλη τη γύμνια του αστικού κράτους σε ό,τι αφορά την πολιτική προστασία.
Το άνοιγμα της εκδήλωσης έκανε η Αθανασία Ζαρκαδούλα, μέλος της ΕΠ της ΚΟ Αττικής και Γραμματέας της ΤΕ Δυτικών Συνοικιών.
Παρεμβάσεις έγιναν από τον Δημήτρη Κουτζή, πολιτικό μηχανικό, μέλος Διοικούσας Επιτροπής του ΤΕΕ, για την αντισεισμική θωράκιση (δείτε εδώ βίντεο και διαβάστε την ομιλία), την Εύη Γεωργιάδου, χημικό μηχανικό και μέλος της Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ, για τη συνδυασμένη αντιμετώπιση φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών (Δείτε εδώ βίντεο και διαβάστε την ομιλία) και τον Νίκο Σταματόπουλο, δημοτικό σύμβουλο Ιλίου με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», που μίλησε για την ανάγκη ανάπτυξης μαζικού αγώνα για την πολιτική προστασία του λαού. (δείτε εδώ βίντεο και διαβάστε την ομιλία).
Στην ομιλία του ο Δημήτρης Κουτσούμπας είπε συγκεκριμένα:
«Φίλες και φλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα δεκαετίες τώρα μετράνε από το Μάτι μέχρι τη Χαλκιδική, από τη Μάνδρα μέχρι τη διαχρονικά χτυπημένη Δυτική Αθήνα εκατοντάδες νεκρούς, τεράστιες απώλειες λαϊκής περιουσίας, λαϊκών κατοικιών, καλλιεργειών εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων, κτηνοτροφικού κεφαλαίου και υποδομών άλλοτε από πυρκαγιές, άλλοτε από πλημμύρες, άλλοτε από σεισμούς, άλλοτε από βιομηχανικά "ατυχήματα".
Η μια μεγάλη καταστροφή ακολουθεί την προηγούμενη. Και κάθε φορά η μόνιμη επωδός είναι πως πολιτικά υπεύθυνος για τους θανάτους και τις καταστροφές δεν υπάρχει. Άλλοτε έκανε πολλή ζέστη, άλλοτε φύσαγε, άλλοτε έβρεξε πολύ, άλλοτε έφταιγε η κακιά στιγμή.
Τα ΜΜΕ αναπαράγουν επίμονα την κυρίαρχη προπαγάνδα. Ότι για τις καταστροφές φταίνε όλοι εκτός από το σύστημα και τις κυβερνήσεις του. Φταίνε οι ακραίες καιρικές συνθήκες, η κλιματική αλλαγή, οι ασύμμετρες απειλές, τα λάθη στον σχεδιασμό υπηρεσιακών παραγόντων. Ακόμη και οι κάτοικοι που αυθαιρέτησαν!
Ό,τι και να κάνουν, όση κυβερνητική προπαγάνδα αποπροσανατολισμού και ψευτιάς και αν επιστρατεύσουν, δεν πρόκειται ούτε μπορούν να πείσουν κανέναν για την αιτία της τραγωδίας που επιβεβαιώνει τη λαϊκή ρήση "όπου ο φτωχός κι η μοίρα του". Γι' αυτό είναι αναγκαία η κινητοποίηση των φτωχών εργατικών - λαϊκών στρωμάτων. Η φτηνή προπαγάνδα πάνω στα αποκαΐδια, στα ποτάμια λάσπης, προσβάλλει τους νεκρούς από τις πλημμύρες, τις πυρκαγιές, τους σεισμούς.
Οι καταστροφές που εξελίσσονται διαχρονικά σε όλη την Ελλάδα, οι ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν και οι κατεστραμμένες περιουσίες φανερώνουν σε όλο τους το μεγαλείο τα "επιτεύγματα" της καπιταλιστικής οικονομίας που οικοδομείται στη βάση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και στην εμπορευματοποίηση των πάντων σε όφελος των μεγάλων συμφερόντων.
Οι μεγάλες ευθύνες όλων των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων, μηδεμιάς εξαιρουμένης, αποκαλύπτονται ξεκάθαρα στην προώθηση μιας πολιτικής αστικής ανάπτυξης στην οποία μοναδικό κριτήριο είναι η συνεχής αύξηση του κέρδους. Κριτήριο που οδηγεί στις συνεχείς εκπτώσεις των αναγκαίων μέτρων προστασίας του περιβάλλοντος.
Αυτό το κριτήριο αποκλείει ουσιαστικά μέτρα προστασίας από τους κινδύνους. Αποκλείει την επαρκή χρηματοδότηση κατάλληλων δομών. Αποκλείει τον ολοκληρωμένο σχεδιασμό με στόχο τις κοινωνικές ανάγκες.
Οι ευθύνες τους αποκαλύπτονται στη δασική πολιτική και γενικότερα στην πολιτική χρήσης της γης, με την οποία επιδιώκουν την ένταση της εμπορευματοποίησης της γης, που αποκλείει την ολοκληρωμένη διαχείρισή της και υποτάσσει κάθε σπιθαμή γης στην καπιταλιστική εκμετάλλευση.
Αποκαλύπτονται περίτρανα στην υποστελέχωση - ανεπάρκεια και προσωπικού και μέσων και υποδομών των κρατικών υπηρεσιών και ειδικότερα στο Πυροσβεστικό Σώμα, στη Δασική Υπηρεσία, στις κρατικές δομές Υγείας (όπως στα νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας κλπ.).
Αποκαλύπτονται στην ελλιπή εκπαίδευση των υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης, μεταξύ των οποίων και το Πυροσβεστικό Σώμα, αλλά και στην έλλειψη εκπαίδευσης και ασκήσεων ετοιμότητας του πληθυσμού κ.ά.
Στην απουσία αναγκαίων υποδομών για την πρόληψη των καταστροφών και για τη δυνατότητα ουσιαστικής υλοποίησης των σχεδίων αντιμετώπισής τους.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όποια πλευρά και αν εξετάσουμε, ο ταξικός χαρακτήρας της αστικής πολιτικής, η αναγκαστική υπόκλιση στο κέρδος ως μοναδικού κριτηρίου είναι η βαθύτερη αιτία για τη συστηματική υπονόμευση της πολιτικής προστασίας σε συνθήκες καπιταλισμού.
Το κέρδος δεν "αντέχει" τις δικλείδες προστασίας που απαιτούνται για να υπάρχει ασφάλεια των εγκαταστάσεων, κατάλληλη χωροθέτησή τους. Γι’ αυτό και η όποια πολιτική προστασία υφίσταται, στην καλύτερη περίπτωση, θεωρείται ένα δευτερεύον "πάρεργο", θυσιάζοντας την ασφάλεια και την προστασία του λαού.
Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης περιλαμβάνουν διατάξεις οι οποίες στην πράξη υπονομεύουν συστηματικά την πολιτική προστασία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το πρόσφατο αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο της ΝΔ, μεγάλο τμήμα του οποίου πρέπει να πιστωθεί στον ΣΥΡΙΖΑ που το είχε προετοιμάσει.
Η "fast track" διαδικασία κρατικής έγκρισης μιας νέας επένδυσης, την οποία θεσμοθέτησε η κυβέρνηση ΝΔ με το πολυνομοσχέδιο, ενισχύει το πλαίσιο που είχε ήδη διαμορφωθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Αποκλείει στην πράξη οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια αξιολόγησης των επιπτώσεων που θα έχει μια νέα βιομηχανική εγκατάσταση στο περιβάλλον, ακόμα και σε συνθήκες ομαλής λειτουργίας.
Πόσο μάλλον την αξιολόγηση της συμπεριφοράς μιας εγκατάστασης σε συνθήκες έντονων και απρόβλεπτων καιρικών φαινομένων ή σε συνθήκες μιας σοβαρής βλάβης, αξιολόγηση που όμως αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο μιας σοβαρής πολιτικής πρόληψης και πολιτικής προστασίας.
Την ίδια κατεύθυνση έχουν και οι ρυθμίσεις "διευκόλυνσης" των περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων για επενδύσεις που γίνονται μέσα σε επιχειρηματικά πάρκα και για επενδύσεις που εκσυγχρονίζονται.
Το πλαίσιο περιβαλλοντικών αδειοδοτήσεων ήταν, ήδη από τα πριν, τουλάχιστον ανεπαρκές. Οι περιορισμοί και οι απαιτούμενοι έλεγχοι, σε μεγάλες εγκαταστάσεις με υψηλά επίπεδα κινδύνου, για ένα ατύχημα μεγάλης έκτασης που μπορεί να έχει εκτεταμένες συνέπειες, ήταν ήδη ισχνοί.
Το αναπτυξιακό πολυνομοσχέδιο ήρθε να τους περιορίσει και άλλο, χωρίς οι περιορισμοί αυτοί να απηχούν πραγματικά επιστημονικά δεδομένα.
Αλήθεια, από πού προκύπτει ότι μια εγκατάσταση χημικής βιομηχανίας είναι λιγότερο επικίνδυνη αν εγκατασταθεί μέσα σε ένα επιχειρηματικό πάρκο;
Πέραν αυτού, η ανάθεση, ουσιαστικά, στο κεφάλαιο, να ελέγχει τον εαυτό του, αφού ο ιδιώτης διαχειριστής του πάρκου ελέγχει τους όρους των ιδιωτών επενδυτών στο πάρκο, αναδεικνύει τον τραγέλαφο των ρυθμίσεων.
Δίκαια προκαλεί την οργή των κατοίκων, κυρίως της περιοχής μας, της Δυτικής Αθήνας και της Δυτικής Αττικής γενικότερα, η δολοφονική πολιτική που ακολουθείται. Για μια από τις πιο επιβαρυμένες περιβαλλοντικά περιοχές της χώρας, το καπιταλιστικό κράτος αντί να προσπαθήσει, τουλάχιστον, να διορθώσει την άναρχη επέκταση εκατοντάδων βιομηχανικών μονάδων στην περιοχή, συνεχίζει να διαμορφώνει συνθήκες "πυριτιδαποθήκης", απειλώντας με καταστροφή τεράστιας κλίμακας, με δυνητικά μεγάλο αριθμό θυμάτων, σε περίπτωση ενός ατυχήματος.
Αντί να προσπαθεί να απορρυπάνει την περιοχή, "βγάζει" τη μάσκα της προστασίας του περιβάλλοντος και "κατεβάζει" το επίπεδο όχλησης, στο οποίο λογίζεται μια βιομηχανία αν βρίσκεται μέσα σε οργανωμένο πάρκο.
Στην πραγματικότητα, το ίδιο το πλαίσιο και η μεθοδολογία κατηγοριοποίησης, είναι προβληματική και διαμορφωμένη με τέτοιον τρόπο ώστε κυριολεκτικά να δημιουργεί όρους για την ουσιαστική καταπάτηση της απαραίτητης περιβαλλοντικής προστασίας.
Αντί ενός αυστηρού πλαισίου εξέτασης κάθε εγκατάστασης, με βάση τις συγκεκριμένες συνθήκες λειτουργίας, δυστυχώς προκρίνεται ένα γενικό "τσουβάλιασμα" σε αυθαίρετες κατηγορίες, μόνο και μόνο για να διευκολύνεται η αδειοδότησή τους.
Η καπιταλιστική λειτουργία της οικονομίας υπονομεύει στην πράξη την υλοποίηση μιας ολοκληρωμένης πολιτικής προστασίας, αφού μέτρα που μπορούν να αυξήσουν την ασφάλεια μιας εγκατάστασης, που μπορεί να θωρακίσουν τους εργαζόμενους και τους κατοίκους σε περίπτωση μιας αστοχίας, ακριβώς επειδή έρχονται σε αντίθεση με την κερδοφορία, δεν λαμβάνονται υπόψη από τον κεφαλαιοκράτη στον οποίο ανήκει η εγκατάσταση.
Η καταστροφή του περιβάλλοντος και της υγείας των εργαζόμενων τόσο σε περίπτωση κανονικής λειτουργίας, όσο και σε περίπτωση αστοχίας δεν συνυπολογίζονται στην εξίσωση. Αυτή άλλωστε είναι η φύση του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Παράγει αποκλειστικά και μόνο για το κέρδος των λίγων. Και, συνεπώς, στην πραγματικότητα η ίδια η νομοθεσία για το περιβάλλον και την πολιτική προστασία υποτάσσεται σε αυτόν το στόχο.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το πλαίσιο πολιτικής προστασίας από τις πλημμύρες, που δημοσίευσε πρόσφατα η κυβέρνηση της ΝΔ, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του αδιέξοδου -για τον εργαζόμενο λαό- δρόμου ανάπτυξης.
Τόσο ο τρόπος εκτίμησης του κινδύνου από τις πλημμύρες, τα μέτρα πρόληψης, όσο και τα μέτρα διαχείρισης διαπνέονται συνολικά από την κραυγαλέα αδιαφορία για τις συνθήκες ζωής του λαού που χαρακτηρίζει αυτό το σάπιο και άδικο σύστημα.
Επιχειρείται να εμφανιστούν οι πλημμύρες και μάλιστα οι αιφνίδιες ως φαινόμενα αναπόφευκτα, για τα οποία "δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα", που οφείλονται "στη γεωμορφολογία της χώρας" που φυσικά επιτείνονται σημαντικά από την "κλιματική αλλαγή" και τα "ακραία καιρικά φαινόμενα" που τη συνοδεύουν.
Και τα λέμε αυτά ξανά μόνο και μόνο για να θυμίσουμε τις όμοιες -ακόμα και στη διατύπωσή τους- αναφορές τόσο του σημερινού όσο και του προηγούμενου πρωθυπουργού.
Η προπαγάνδα των "ακραίων καιρικών φαινομένων", της "ιδιαίτερα έντονης βροχόπτωσης" ή του "στρατηγού ανέμου" και της σύνδεσής της με την κλιματική αλλαγή, ως των αιτιών για τις καταστροφές, είναι γνωστή.
Αλήθεια, τι μας λένε οι κύριοι αυτοί χωρίς να ντρέπονται, κοροϊδεύοντας ασύστολα;
Είναι άραγε έντονο, πρωτόγνωρο καιρικό φαινόμενο το ότι φυσάει μελτέμι 8 μποφόρ τον Αύγουστο, στην Αττική και στην Εύβοια;
Είναι άραγε πρωτόγνωρο φαινόμενο πως κάθε χρόνο, σε ορισμένους από τους χιλιάδες χειμάρρους που έχει η χώρα, ρίχνει τη βροχή της 100ετίας ή είναι μόνο μια απλή στατιστική πραγματικότητα;
Στην πραγματικότητα, σε αντίθεση με αυτά που ισχυρίζονται, η αποτίμηση που κάνει το κράτος για τον κίνδυνο από πλημμύρες υποτιμά -και μάλιστα με δολοφονικό τρόπο- τον κίνδυνο.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε πως η σχετική ακολουθούμενη μεθοδολογία αποτιμά σήμερα τον σχετικό κίνδυνο στην Πετρούπολη και το Χαϊδάρι ως ανύπαρκτο, ακόμα και για πλημμύρες των 100 ετών. Η λογική κόστους - οφέλους στο απόγειό της.
Ο κίνδυνος εκτιμάται ως μικρός και αν προκύψει η πλημμύρα, τότε φταίει ο κακός μας ο καιρός!
Η ίδια η λογική, για επίπεδα κινδύνου και άρα επίπεδα προστασίας, με βάση την αναμενόμενη συχνότητα εμφάνισης του φαινομένου, είναι βαθιά προβληματική. Γιατί η συχνότητα εμφάνισης του κινδύνου αντιπαραβάλλεται με το κόστος.
Το δεύτερο επίπεδο, όπου εμφανίζεται ο βαθιά αντιφατικός και αδιέξοδος χαρακτήρας του ίδιου του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης στην αντιπλημμυρική προστασία, αφορά στις δράσεις πρόληψης του φαινόμενου των πλημμυρών.
Σε επιστημονικό επίπεδο, η πρόληψη του φαινομένου απαιτεί μια ολοκληρωμένη διαχείριση του συνόλου της λεκάνης απορροής, ξεκινώντας από τα "ανάντη" της ροής, από τα βουνά, όπου πέφτει το πολύ νερό, προχωρώντας στα πεδινά και φθάνοντας τελικά στο σημείο απορροής του, στη θάλασσα.
Όμως, η καπιταλιστική ιδιοκτησία στη γη, αποκλείει γενικά μια επιστημονική διαχείριση της λεκάνης απορροής στο σύνολό της, αφού αυτή συνίσταται σε πολλές, διεσπαρμένες ατομικές ιδιοκτησίες, ενώ παρακάτω η άναρχη και αυθαίρετη δόμηση στο εσωτερικό του αστικού ιστού είναι και αυτή τελικά πλευρά του ίδιου προβλήματος.
Παράλληλα, η διαχείριση των δασών και των ορεινών όγκων, με στόχο την αποφυγή πλημμυρικών φαινομένων, είναι μια δραστηριότητα με μικρό οικονομικό ενδιαφέρον για το μεγάλο κεφάλαιο. Και γι’ αυτό ενώ αποτελεί προτεραιότητα για την πρόληψη των πλημμυρών, έχει ουσιαστικά αφεθεί στην τύχη της.
Αντίθετα απ’ αυτό, η καπιταλιστική αξιοποίηση των ορεινών όγκων, με την παράδοσή τους στις "τάχα" πράσινες μορφές Ενέργειας, πολλαπλασιάζει το πρόβλημα.
Οι χιλιάδες ανεμογεννήτριες, το οδικό δίκτυο που απαιτούν, οι εκχερσώσεις και η τσιμεντοποίηση των βουνών έχουν το αρνητικό τους αποτύπωμα στις πλημμύρες, αποδεικνύοντας και από εκεί πως οι "πράσινες" μορφές Ενέργειας αφορούν μάλλον τα 100 ευρώ που παράγουν και όχι κάτι άλλο. Και γι’ αυτό εδώ ισχύει απόλυτα το "πράσσειν άλογα".
Ο αστικός αντιπλημμυρικός σχεδιασμός τελικά περιστρέφεται γύρω από εκείνο το κομμάτι που μπορεί να εμπορευματοποιηθεί άμεσα, δηλαδή τα έργα αντιπλημμυρικής προστασίας. Όμως, ακόμα και αυτά υλοποιούνται με λάθος σχεδιασμό και λάθος τρόπο, αναφορικά με την ικανότητα που έχουν να καλύψουν τις λαϊκές ανάγκες.
Σχεδιάζονται και κατασκευάζονται τμηματικά, γιατί πρέπει να ενταχθούν μέσα στον ανταγωνισμό πολλών ομίλων, που όλοι θέλουν ένα κομμάτι της πίτας, με άναρχο και ανισόμετρο τρόπο, οδηγώντας νομοτελειακά σε κακοτεχνίες.
Σχεδιάζονται και κατασκευάζονται με κριτήριο την κερδοφορία των κατασκευαστικών ομίλων, με μόνιμο αποτέλεσμα τις τεράστιες υπερβάσεις κόστους και τη χαμηλή ποιότητα.
Δίπλα σ’ αυτό, η ανάπτυξη στον καπιταλισμό οξύνει αντικειμενικά,φαινόμενα όπως των πλημμυρών. Το οδικό δίκτυο που κατασκευάζεται από τους μεγάλους ομίλους όχι απλά αδυνατεί να λάβει υπόψη του τις συνολικές επιπτώσεις στην υδρολογία της περιοχής, αλλά συχνά την επιβαρύνει άμεσα.
Μεγάλα έργα, υπερβαίνουν ακόμα και τις σχεδιαστικές παραμέτρους και τις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, που αναθεωρούνται εκ των υστέρων, για να αυξήσουν την κερδοφορία τους, οδηγώντας σε καταστροφή του περιβάλλοντος, όπως οι πλημμύρες στην κοιλάδα του Αχελώου στην Αιτωλοακαρνανία.
Η ουσιαστική πρόληψη, αλλά και η ουσιαστική αντιμετώπιση των φαινόμενων, όταν συμβαίνουν, είναι τελικά ασύμβατη με την ίδια την καπιταλιστική ανάπτυξη.
Κατ' αρχάς, η ίδια η αδυναμία ουσιαστικής πρόληψής τους είναι βασική αιτία και για την αδυναμία διαχείρισής τους, αφού τα μέτρα ουσιαστικής πρόληψης μπορούν να περιορίσουν την έκταση και την ένταση του φαινομένου καθιστώντας τη διαχείρισή του ευκολότερη. Όμως, το κίνητρο του κέρδους και η φύση αυτού του κράτους, γενικότερα, επίσης διαμορφώνουν την έκταση και το είδος των μέτρων αντιμετώπισης τέτοιων καταστροφών.
Μέτρα θωράκισης, αναμόρφωσης και νέου σχεδιασμού της πόλης και των υποδομών, για να μπορούν να αντεπεξέλθουν από πλημμυρικά και άλλες φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές, είναι σήμερα πρακτικά ανύπαρκτα στον σχεδιασμό πολιτικής προστασίας.
Η πρόβλεψη για την αύξηση των ακάλυπτων χώρων ή για τη διαμόρφωση υποδομών που μπορούν να προστατέψουν τον πληθυσμό από εκδήλωση φυσικών φαινόμενων, συχνά δεν υπάρχει ούτε στα χαρτιά.
Ο ίδιος ο σχεδιασμός αντιπλημμυρικής προστασίας είναι ένα γενικόλογο ευχολόγιο, ένας κατάλογος από τίτλους δράσεων που πρέπει να υλοποιήσουν κατά βάση οι δήμοι, πραγματικός στόχος του οποίου είναι να κατανείμει τις ευθύνες για τις ελλείψεις μετά την εκδήλωση της πλημμύρας.
Τελείως αντιεπιστημονικά ανατίθεται στον εκάστοτε δήμο ο κύριος όγκος του σχεδιασμού, παρά το γεγονός ότι η πλημμύρα, ως φαινόμενο, έχει εκτεταμένα γεωγραφικά όρια και αφορά υδρολογικές λεκάνες και όχι δήμους, ενώ και τα μέσα αντιμετώπισής της έχουν σημαντικά μεγαλύτερη έκταση.
Πέραν αυτού, οι αρμοδιότητες ανατίθενται στους δήμους, χωρίς να υφίσταται χρηματοδότηση, σχετικό προσωπικό ή εκπαίδευση, ουσιαστικά μεταφέροντας το κόστος με ανταποδοτικό τρόπο στους δημότες.
Το σχέδιο δράσης για τις πλημμύρες δεν προβλέπει καν έναν μηχανισμό για την πρόβλεψη εμφάνισης πλημμύρας. Αναθέτει στους δήμους την εκτίμηση αυτή, παραθέτοντας απλά ορισμένους παράγοντες που επιδρούν στο αν θα εμφανιστεί ή όχι πλημμύρα.
Αλήθεια, ο κάθε δήμος θα εκτιμήσει το υδρογραφικό δίκτυο, τη γεωλογία και τη γεωμορφολογία της λεκάνης απορροής, τον κορεσμό του εδάφους από τις βροχοπτώσεις, τη φυτοκάλυψη και άλλα, για να εκτιμήσει αν θα προκύψει πλημμύρα;
Το λεγόμενο σχέδιο δράσης δεν προβλέπει καν στοιχειώδη μέτρα, όπως τον εντοπισμό σε κάθε περιοχή των σημείων που μπορεί δυνητικά να εκδηλωθεί πλημμυρικό φαινόμενο και την κατάστρωση συγκεκριμένων σχεδίων απάντησης σε κάθε ενδεχόμενο. Δεν προβλέπει εκπαίδευση και ασκήσεις του πληθυσμού για τέτοια φαινόμενα. Δεν προβλέπει καν έναν κρατικό μηχανισμό επαρκώς στελεχωμένο και εξοπλισμένο προκειμένου να αντεπεξέλθει.
Η επίκληση των εθελοντικών ομάδων σε επίσημο κρατικό κείμενο προκαλεί ρίγος, αφού αποτελεί στην ουσία έμμεση, αλλά απολύτως ρητή ομολογία της ανεπάρκειας του κράτους να αντεπεξέλθει σ’ αυτά τα καθήκοντα. Ομοίως, οι προβλέψεις για τη στήριξη των πλημμυροπαθών είναι τουλάχιστον αστείες.
Φίλες και φίλοι
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Στα ίδια συμπεράσματα θα καταλήξουμε, όποιο άλλο θέμα και αν εξετάσουμε: Είτε την προστασία από τους σεισμούς, από τις πυρκαγιές, τα βιομηχανικά ατυχήματα μεγάλης έκτασης.
Όποιο θέμα από αυτά κι αν εξετάσουμε, θα διαπιστώσουμε τα μεγάλα κενά, τόσο σε επίπεδο πρόληψης, όσο και σε επίπεδο σχεδιασμού έκτακτης ανάγκης. Εύκολα μπορεί ο καθένας να διαπιστώσει την πλήρη απουσία ενημέρωσης και εκπαίδευσης του πληθυσμού για τέτοιου είδους καταστάσεις.
Γνωρίζουμε όλοι, για παράδειγμα, ότι δεν έχουν πραγματοποιηθεί ασκήσεις ετοιμότητας του πληθυσμού για μεγάλες καταστροφές, όπως π.χ. οι σεισμοί.
Η παντελής απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την καθοδήγηση του πληθυσμού κατά τη διάρκεια που εξελίσσεται μια καταστροφή, φάνηκε ανάγλυφα και στην πυρκαγιά στο Μάτι και στις άλλες καταστροφές στις οποίες θρηνήσαμε δυστυχώς νεκρούς. Τα όποια σχέδια υπάρχουν, στην καλύτερη περίπτωση υπάρχουν στα χαρτιά, χωρίς να έχει ενημερωθεί ο πληθυσμός, χωρίς να υπάρχει το αναγκαίο προσωπικό και τα μέσα να υλοποιηθεί ο όποιος σχεδιασμός, π.χ. εκκένωσης του πληθυσμού εφόσον απαιτηθεί.
Τι να πρωτοαναφέρουμε; Την ανεπάρκεια προσωπικού και μέσων της Πυροσβεστικής; Του ΕΚΑΒ; Των νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας για περίθαλψη και αποκατάσταση των πληγέντων; Την απουσία οδών μαζικής διαφυγής αν χρειαστεί εκκένωση; Την απουσία ελεύθερων χώρων καταφυγής σε περίπτωση σεισμού;
Ο κατάλογος είναι ατέλειωτος και τεκμηριώνει ότι οι κάτοικοι αφήνονται στην ουσία στην τύχη τους και κινδυνεύουν σε μια καταστροφή. Όμως, ακόμη περισσότερο, αυτό που δείχνει τον πολιτικό χαρακτήρα του προβλήματος είναι η ανεπάρκεια και των όποιων σχεδίων υπάρχουν στα χαρτιά.
Τα σχέδια δεν βασίζονται σε μια εκτίμηση επικινδυνότητας που θα λαμβάνει υπόψη το σύνολο των κινδύνων σε κάθε συγκεκριμένο δήμο και περιοχή και την αλληλεπίδρασή τους. Δεν επικαιροποιούνται, λαμβάνοντας υπόψη αλλαγές που έχουν συμβεί σε μια περιοχή.
Όλα αυτά, που ενδεικτικά αναφέρουμε, καθιστούν, σε τελευταία ανάλυση, κενό γράμμα σχέδια έκτακτης ανάγκης, ακόμη και στην περίπτωση που έχουν εκπονηθεί.
Το ίδιο το νομοθετικό πλαίσιο της πολιτικής προστασίας με τα κενά που έχει, σε συνδυασμό με τον ελλιπή έλεγχο εφαρμογής των σχετικών κανονισμών, οδηγούν τελικά στη σημερινή εκρηκτική κατάσταση.
Είναι βαθιά ταξική επιλογή τους αυτό το χάλι. Κι ας λένε ό,τι θέλουν για να κρύψουν ακριβώς αυτό. Είναι μέρος της μεγαλύτερης εικόνας της ζωής μας, γιατί η πολιτική που θυσιάζει τη ζωή και το περιβάλλον για τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων, είναι η ίδια με αυτήν που κόβει μισθούς και συντάξεις, κατεδαφίζει εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα.
Η άγρια, η απάνθρωπη πίεση της καθημερινότητας, η υποβάθμιση της ποιότητας ζωής και του περιβάλλοντος όλα αυτά συνοδεύουν την ανεργία, την ανέχεια, τη φοροληστεία, με την οποία ζει η λαϊκή οικογένεια, με τα μνημόνια που είναι ακόμα εδώ παρόντα.
Είναι ψέματα όταν λένε ότι δεν υπάρχουν χρήματα, αφού για τις στρατιωτικές ανάγκες του ΝΑΤΟ και όχι για τις ανάγκες υπεράσπισης της αμυντικής ικανότητας της χώρας, δίνουν ζεστό χρήμα στις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες που φτάνει το αστρονομικό ποσό των 4 δισεκατομμυρίων ευρώ κάθε χρόνο.
Είναι ψέματα όταν λένε ότι δεν μπορούν να βρουν τα χρήματα, την ίδια ώρα που χαρίζονται χρέη δισεκατομμυρίων στο μεγάλο κεφάλαιο, σε συγκεκριμένους μονοπωλιακούς ομίλους ή τους απαλλάσσουν από τη φορολογία. Και την ίδια ώρα, αυτοί οι όμιλοι εξάγουν κεφάλαια σε άλλες χώρες.
Σε αυτό το σύστημα, που έχει για θεό το κέρδος, βρίσκεται η πηγή του κακού για τις καταστροφές από τις πυρκαγιές, τις πλημμύρες, τις γκρεμισμένες γέφυρες, λόγω έλλειψης σύγχρονου, κεντρικού και επιστημονικού σχεδιασμού.
Η υλοποίηση των σημερινών επιστημονικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων, για την πρόληψη και την προστασία από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές, μπορεί να διασφαλισθεί μόνο στο πλαίσιο μιας ανώτερης οργάνωσης της κοινωνίας, όπου σκοπός της ανάπτυξης θα είναι η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.
Η κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, στη γη, στα βουνά, στα ποτάμια και στα δάση είναι ο άξονας που επιτρέπει τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής, με τρόπο ώστε να ικανοποιούνται συνδυαστικά οι ανάγκες των εργαζομένων. Με έναν τρόπο, που η καπιταλιστική σχέση αδυνατεί να πραγματοποιήσει.
Η αλλαγή του σκοπού της παραγωγής και ο επιστημονικός κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, στο έδαφος της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, μπορεί να διασφαλίσει την ουσιαστική πρόληψη και τη χάραξη σχεδίων αντιμετώπισης που θα λαμβάνουν υπόψη το σύνολο των κινδύνων και την αλληλεπίδρασή τους, την ολοκληρωμένη εκπαίδευση των εργαζομένων και την ενημέρωση των κατοίκων, τον ουσιαστικό συντονισμό των αρμόδιων κρατικών φορέων, την αναγκαία επιστημονική έρευνα για την ουσιαστική μείωση της επικινδυνότητας.
Γι’ αυτό καλούμε σήμερα την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, την αγροτιά, τη νεολαία, τις γυναίκες, των λαϊκών στρωμάτων να πάρουν πια την ίδια την υπόθεση στα χέρια τους.
Μπαίνουμε μπροστά, για να δυναμώσουν άμεσα οι αγώνες του λαού, για να απαιτήσουμε αποφασιστικά την ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασικών οικοσυστημάτων και στο πλαίσιό της, τη Δασοπροστασία, με σύγχρονο αντιπυρικό σχεδιασμό.
Τη συνολική διαχείριση των υδάτων που περιλαμβάνει την διευθέτηση των χειμάρρων σε κάθε υδρολογική λεκάνη και όχι σημειακές παρεμβάσεις στα όρια των πόλεων ή χωριών και την αύξηση των υδατικών αποθεμάτων επίγεια και υπόγεια.
Την ολοκληρωμένη αντισεισμική θωράκιση και προστασία των δημόσιων και κοινοχρήστων κτιρίων και χώρων, των κατοικιών.
Χωροταξικό σχεδιασμό που θα λαμβάνει υπόψη τα κριτήρια της ασφάλειας, της προστασίας του περιβάλλοντος, της υγείας του λαού.
Οι υποδομές, οι εγκαταστάσεις, ο εξοπλισμός θα λειτουργούν και θα συντηρούνται με βάση τις προδιαγραφές ασφάλειας.
Την απαραίτητη χρηματοδότηση για την υλοποίηση του σχεδιασμού των έργων, εργασιών και κάθε απαραίτητης ενέργειας ή διαδικασίας που να εξασφαλίζονται από τον κρατικό προϋπολογισμό.
Να υπάρχει επαρκές ειδικευμένο και εκπαιδευμένο προσωπικό στις βιομηχανικές μονάδες, στα νοσοκομεία και σε κάθε άλλο χώρο που μπορεί να πληγεί και να είναι εξασφαλισμένο ότι θα ακολουθούνται διαδικασίες ασφάλειας, θα υπάρχει ουσιαστικός κρατικός έλεγχος του συνόλου των διαδικασιών που απαιτούνται για την πρόληψη.
Το πρόβλημα αυτό αφορά ιδιαίτερα περιοχές όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις με επικίνδυνες ουσίες (π.χ. βιομηχανίες υψηλής επικινδυνότητας που διαχειρίζονται εύφλεκτες, τοξικές ή εκρηκτικές ουσίες, αγωγοί μεταφοράς πετρελαιοειδών, φυσικού αερίου και άλλα).
Βεβαίως, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτές τις περιπτώσεις. Ακόμη και σε μια πολυκατοικία ή σε ένα χώρο συνάθροισης κοινού, όπως είναι ένας κινηματογράφος ή ένας χώρος άθλησης, η πρόληψη των πυρκαγιών και η προετοιμασία αντιμετώπισης είναι αναγκαία.
Η πληθώρα παραδειγμάτων από ατυχήματα με πυρκαγιές και εκρήξεις σε αστικές και βιομηχανικές περιοχές στη χώρα μας, αλλά και στο εξωτερικό, υπογραμμίζουν τη σημασία της πρόληψης.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Απέναντι σ’ αυτόν τον αδιέξοδο δρόμο, μια νέα κοινωνία, ο σοσιαλισμός, ανατέλλει ως μονόδρομος.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, το κύριο βάρος θα δίνεται στη συνολική διαχείριση της γης και στην προστασία και ανόρθωση των δασικών οικοσυστημάτων, που απαιτεί μεσο-μακροπρόθεσμο επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό και ενιαία αντιπυρική προστασία, με κύριο βάρος στην πρόληψη και την ειδική διαχείριση της δασικής βλάστησης.
Ως Κόμμα συνεχίζουμε την προσπάθεια αναλυτικής διερεύνησης όλων των επιμέρους θεμάτων αυτού του σύνθετου και μεγάλου ζητήματος.
Το αμέσως επόμενο διάστημα θα παρουσιάσουμε και πιο αναλυτικά τις θέσεις μας για τον συνολικό σχεδιασμό της πολιτικής προστασίας, για κάθε πλευρά των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών, καθώς και για την ολοκληρωμένη αντιμετώπιση που θα εστιάζει στην αλληλεπίδραση όλων των παραγόντων κινδύνου.
Δυναμώνοντας αυτόν τον προσανατολισμό, το εργατικό - λαϊκό κίνημα με αποφασιστικότητα μπορεί να παλέψει για άμεσα ζητήματα σήμερα που επείγει η αντιμετώπιση και η λύση τους,όπως:
Να εκπονηθεί ολοκληρωμένος, ουσιαστικός, επιστημονικός σχεδιασμός συνδυαστικής αποτίμησης για το σύνολο των κινδύνων, φυσικών και τεχνολογικών, με ευθύνη και χρηματοδότηση του κράτους.
Να ληφθούν τα αναγκαία άμεσα μέτρα πρόληψης εκδήλωσης καταστροφών και ελαχιστοποίησης των επιπτώσεών τους, όπως:
Ολοκληρωμένος σχεδιασμός των απαραίτητων έργων υποδομής, αντιπλημμυρικής προστασίας, ολοκληρωμένης διαχείρισης των δασών, μέτρα προσεισμικού ελέγχου και προστασίας για τα δημόσια κτίρια και τους χώρους συγκέντρωσης πολλών ανθρώπων, ουσιαστικός και συνεχής έλεγχος της στατικής επάρκειας και ασφάλειας σε περίπτωση σεισμού όλων των κτιρίων, αποτίμηση κινδύνου, συνεχείς έλεγχοι και λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων ελαχιστοποίησης του κινδύνου στις τεχνολογικές εγκαταστάσεις.
Να εκπονηθεί ολοκληρωμένος σχεδιασμός αντιμετώπισης τεχνολογικών και φυσικών καταστροφών, εκπαίδευση και ενημέρωση του πληθυσμού, κρατική χρηματοδότηση για ανάπτυξη της έρευνας σε αυτήν την κατεύθυνση.
Η οργάνωση της πολιτικής προστασίας, της αντιμετώπισης φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών σε επίπεδο δομής, υποδομών, εξοπλισμού, σχεδιασμού και αντιμετώπισης να είναι αποκλειστική μέριμνα και ευθύνη του κράτους, με καθορισμένους ρόλους για όλες τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες και κρατικά όργανα.
Να ενισχυθούν ουσιαστικά οι κρατικοί μηχανισμοί αδειοδότησης ελέγχου και εποπτείας των εγκαταστάσεων και να ανατραπεί το ισχύον πλαίσιο περιβαλλοντικής αδειοδότησης που διευκολύνει την τοποθέτηση και τη χωροθέτηση των εγκαταστάσεων στην κατεύθυνση ολοκληρωμένης, επιστημονικής εκτίμησης του συνόλου των επιπτώσεων από μια εγκατάσταση, σε κανονική λειτουργία, σε ατύχημα και κατά την απόσυρσή της.
Να καταργηθούν το πλαίσιο χρήσεων γης, η αντιδραστική δασική νομοθεσία που ψήφισαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ και διασφαλίζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου που υποτάσσει το περιβάλλον στο κέρδος και καθιστά αδύνατη την ουσιαστική πολιτική προστασία.
Να χρηματοδοτηθούν από τον κρατικό προϋπολογισμό και να ενισχυθούν μαζικά με μόνιμο προσωπικό και με όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό όλες οι κρατικές δομές πρόληψης, διαχείρισης και πολιτικής προστασίας, Υγείας, και εκτίμησης και πρόγνωσης των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών, με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμό. Να χρηματοδοτηθεί το σύνολο των αναγκαίων τεχνικών μέσων για την αντιμετώπιση των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών.
Να προχωρήσει άμεσα η τακτική ενημέρωση και εκπαίδευση του λαού, για το σύνολο των φυσικών και τεχνολογικών καταστροφών, η διαμόρφωση κατάλληλα εκπαιδευμένου προσωπικού έκτακτης ανάγκης, η εγκατάσταση και λειτουργία πληροφοριακού συστήματος διαχείρισης κινδύνων σε κάθε περιοχή με ευθύνη του κράτους.
Να διασφαλιστεί η άμεση και ουσιαστική στήριξη και αποκατάσταση των πληγέντων από καταστροφές.
Να υπάρξει προσανατολισμός των ελεγκτικών μηχανισμών του κράτους στον έλεγχο της εργοδοτικής ευθύνης για την ουσιαστική και συνδυασμένη εφαρμογή των κανονισμών για την εργασιακή και δημόσια ασφάλεια.
Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα μέτρα προς την κατεύθυνση κάλυψης των συνδυασμένων λαϊκών αναγκών για ασφαλή, ποιοτική, φτηνή κατοικία που θα καλύπτει το σύνολο των σύγχρονων προδιαγραφών.
Φίλες και φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Από δω, από το Ίλιον, από τις πολύπαθες εργατογειτονιές της Δυτικής Αθήνας απευθύνουμε κάλεσμα αγωνιστικής συμπόρευσης και συστράτευσης με το ΚΚΕ για να οργανωθεί η διεκδίκηση, η πάλη, για να αλλάξει ο συσχετισμός σε όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας που στενάζει από την πολιτική που ενισχύει τους επιχειρηματικούς ομίλους σε βάρος της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, πολιτική με την οποία ευθυγραμμίζονται η κυβέρνηση της ΝΔ τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ πριν και όλα τα κόμματα του συστήματος.
Τώρα με το ΚΚΕ για την προστασία της ζωής μας, της ζωής των παιδιών μας».
